KUFER LITERACKI

O tym, że bajki mają działanie kojące wiadomo nie od dziś. Moja siostra zachwyca się książkami Kasdepke, który porusza różne problemy. Nasz mały łobuz - nie wykazuje żadnych lęków, ale bajki "wyciszające" były by na wagę złota...

Czytanie dziecku bajek-pomagajek uważam za wspaniały rodzaj terapii. U mnie w domu powinnam robić takie sesje terapeutyczne. Bardzo przydałyby się moim synom, a szczególnie młodszemu, który bez gier komputerowych życia sobie nie wyobraża.
Szkoda, że nie bez książek. Niestety obserwuję z przerażeniem, że dzieci teraz coraz mniej czytają, ale i w szkole nie są za bardzo zachęcane do sięgania po lektury. Jestem zbulwersowana faktem, że w 4-tej klasie szkoły podstawowej, przez cały rok szkolny omawiane są tylko 3 lektury. W dodatku syn uświadamia mnie za każdym razem, że i tak ponad połowa klasy ich nie czyta. Są przecież streszczenia w internecie, gotowe prace itp. Za moich czasów było inaczej. Dla mnie jest to przerażające!

Ciekawe "bajki terapeutyczne", na pewno dla wielu dzieci byłyby pomocne. Jednak uważam, że wiele bajek, a przede wszystkim te zaliczane do klasyki są mądre, pouczające i zawierające jakiś morał.

To co dzieci oglądają i co im się czyta, gdy są małe ma ogromne znaczenie. Ja przez to, że mój trzy letni kiedyś syn oglądnął bajkę, która go widocznie poruszyła przez wiele nocy nie spałam, gdyż budził się z krzykiem, bał się i nie mógł się uspokoić. Bajki powinny mieś właśnie, szczególnie czytane na dobranoc kojące oddziaływanie. )

Agnieszko - ja się zastanawiam dlaczego rodzice nie korzystają z bajek terapeutycznych. To są gotowe środki zaradcze. Nie trzeba pędzić do psychologa, można trudnym sytuacjom zaradzić od razu. A odnośnie czytania książek przez dzieci to jak uczyłam w szkole, nie widziałam tego problemu, bo moi uczniowie na przerwach dyskutowali o książkach :)i co rusz widziałam jak wychodzą z biblioteki z nowymi lekturami, ale pewnie to wyjątek :)Lubiły czytać do tego stopnia, że jak coś zbroiły, to dostawały od rodziców karę: ,,zakaz czytania przez 3 dni":) Pomijając ten wyjątek, to niestety widać, że dla dzieci czytanie to strata czasu. Cała nadzieja w rodzicach, to oni powinni zarażać dzieci pasją do książek i nie usprawiedliwiać się ciągłym brakiem czasu, bo w to nie uwierzę. Na mnóstwo innych czynności mają czas, ale na czytanie już nie(znam takie przypadki osobiście).

Zdecydowanie ciekawa książka!

Czytałam mojemu młodszemu synkowi, w miarę systematycznie przez kilka lat. Bardzo lubił te nasze chwile z książką, jednak sam czytać nie chciał. Teraz zaczyna powoli krótkie spotkania z książką, bo musi zapoznać się z lekturami szkolnymi. Ja powiedziałam, że na tym etapie kończę swoją pomoc w czytaniu. Zauważyłam, że On mnie wykorzystuje, bo jemu nie chce się samemu czytać. Na początku był bunt, a teraz sam coraz chętniej bierze, aktualnie "Tomka w Krainie Kangurów" i czyta. I co jest najpiękniejsze, zaczął uważać, że jest to całkiem przyjemne. Dobre i to na początek, chociaż wiem, że i tak woli komputer od książki i nie wiem , czy to się kiedyś zmieni:)

Ciekawa propozycja. W chwili obecnej jednak wpadłam w wir fantastyki, ale może kiedyś sięgnę po omawiany tytuł.

Kurczę nie słyszałam wcześniej o takiej formie terapii, ale przypuszczam, że jest skuteczna.

Tak w klimacie bajek (niekoniecznie dla dzieci ;)) polecam "Pozwól, że ci opowiem... bajki, które nauczyły mnie, jak żyć" autor: Jorge Bucay. Niektóre historie dają do myślenia :)
pozdrawiam!

Elfijko - Dziękuję za polecenie tytułu. Może uda mi się zapoznać z tą książką.

Skoro interesujesz się bajkoterapią, to pewnie znasz Bettelheima? Już trochę przestarzała pozycja, ale i tak warto do niej zajrzeć. :)